Archiwum 2012 – Lipiec – Wrzesień

15 października, jak co roku jest dniem, w którym wspominamy wszystkie zmarłe dzieci. Dzieje się tak w Polsce już od kilku lat, głównie za sprawą inicjatywy Organizacji Rodziców po Stracie oraz Rodziców Dzieci Chorych – „Dlaczego”. Tego dnia pamiętamy o zmarłych dzieciach, ale również o wszystkich rodzicach, którzy doświadczyli straty swojego potomstwa. Szanujemy i staramy się zrozumieć ich cierpienie bowiem jest to dla nich ogromną tragedią, bez względu na to, na którym etapie życia i z jakiego powodu ich pociecha odeszła.

Życzeniem naszego Księdza Biskupa Andrzeja Czai jest objęcie opieką modlitewną wszystkich rodziców, którzy doświadczyli straty dziecka.

Uroczystości związane z Dniem Dziecka Utraconego na Opolszczyźnie rozpoczną się 15 października 2012 roku o godzinie 17:30 roku w Bazylice na Górze św. Anny (ul. Klasztorna 6). Obchody zainicjujemy modlitwą różańcową w intencji osieroconych rodziców i ich dzieci. O godzinie 18:00 odbędzie się uroczysta Msza święta,  po której z zapalonymi świecami w procesji udamy się na cmentarz, do Symbolicznego Grobu Dziecka Utraconego.

Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy

Wszystkich, którzy nie mogą uczestniczyć na Górze św. Anny zapraszamy do kościoła św. Jacka (Opole-Kolonia Gosławicka). Msza św. w intencji Dzieci zmarłych przed urodzeniem, osieroconych Rodziców i Bliskich o godz. 18.30. Przedtem (17.45) różaniec w tej intencji z procesją do krzyża, przy którym można będzie zapalić znicze (prosimy przynieść ze sobą).

Dzień Dziecka Utraconego wraz z modlitwą o uzdrowienie

15 października 2012 r – w poniedziałek

• Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Moszczance (woj. opolskie)

PROGRAM  DNIA

• 17.30 – Różaniec w intencji dzieci, które odeszły przedwcześnie w wyniku poronienia, w okresie okołoporodowym, w wyniku choroby lub wypadku.  Modlitwą otoczymy również wszystkie osoby przeżywające utratę kogoś tak bliskiego jak swoje dziecko oraz te, które z powodu innych doświadczeń potrzebują uzdrowienia duszy i ciała. W czasie różańca będzie okazja do spowiedzi. Czytaj dalej

Byliśmy rodziną przez ładny kawałek czasu i jak to w życiu bywa, raz lepiej, raz gorzej nam się układało. Niestety, nadszedł dla nas ciężki czas: w domu zagościł alkohol, wybuchały coraz częściej awantury. Ze strony męża nie było niczym nadzwyczajnym rzucanie wulgaryzmów i innych obraźliwych określeń pod moim adresem. Zdarzyło mi się też oberwać, to na mnie kumulowała się jego złość i co gorsze, na to wszystko patrzyły nasze córki. W pewnym momencie jednak zrozumiałam, że to nie w takim miejscu chcę wychowywać dziewczynki a moje małżeństwo to już od dłuższego czasu fikcja. Przestało mi się podobać, zrozumiałam, że trzeba przerwać ten związek, bo cierpiałam nie tylko ja ale też i dzieci. Zaczęłam szukać pomocy. Czytaj dalej

Na zaproszenie ks. bp Andrzeja Czai w dwie kolejne niedziele września do kościoła seminaryjnego w Opolu przybyli na swą pielgrzymkę małżonkowie przeżywający w 2012 roku rocznicę 25-lecia (9 września) i 50-lecia (16 września) zawarcia sakramentu małżeństwa. Ks. bp Czaja zwracając się w swej homili do Złotych Jubilatów nazwał ich klejnotami naszej Opolskiej Diecezji. Dziękując za świadectwo wiary i wzajemnej miłości, prosił zgromadzonych o przekazywanie następnemu pokoleniu trudnej sztuki troski o siebie nawzajem. Po homili natąpiło odnowienie przymierza małżeńskiego. Poniżej dostępnę są zdjęcia z obu uroczystości. Czytaj dalej

Najbliższe rekolekcje z cyklu Spotkania Małżeńskie odbędą się od 19 do 21 października  2012 r. w Diecezjalnym  Domu Formacyjnym przy ul. Emili Gierczak 2, w Nysie. Program jest nastawiony głównie na pomoc małżeństwom, które chciałyby troszkę „odkurzyć” swoją miłość i uczynić ją piękniejszą. Podczas takiego weekendu małżeństwo ma możliwość poświęcenia czasu wyłącznie sobie nawzajem i Panu Bogu. Jest też możliwość spowiedzi, a także indywidualnej rozmowy z księdzem lub małżeństwami prowadzącymi Spotkania. Czytaj dalej

W Domu Matki i Dziecka jestem od niedawna. Trafiłam tu wraz z synkiem 30 maja 2012 roku. Obecnie jestem w ciąży, to już końcówka siódmego miesiąca. Mam męża, rodziców, rodzeństwo niestety nie mogę teraz z nimi przebywać. Mąż jest poszukiwany przez policję i wspólne życie i mieszkanie zagrażało bezpieczeństwu naszej rodziny. To zresztą nie pierwsze jego zatargi z prawem. Kiedy musiał zacząć się ukrywać, wyprowadziłam się wraz z synkiem do moich rodziców, którzy przyjęli nas od razu do siebie. Niestety, brakowało tam dla nas miejsca. Z rodzicami mieszkają już moje dwie siostry wraz z dziećmi oraz brat, więc panował lekki ścisk. Metraż był ograniczony do tego stopnia, że musiałam spać na podłodze, mój syn spał na wąskim materacu. Było bardzo niewygodnie ale cóż, cieszyłam się, że mamy dach nad głową.

Czytaj dalej