18 grudnia 2012 roku, w Domu Matki i Dziecka, zakończyliśmy zimowy cyklu nauk przedślubnych dla narzeczonych, prowadzonych przez ks. Jerzego Dzierżanowskiego. Spotkanie rozpoczęliśmy o godz. 19:00 wspólną Mszą Świętą w domowej kaplicy. Tak jak i niemal przez cały kurs towarzyszyli Nam klerycy – Marcin i Marcin, którzy posługiwali przy ołtarzu. O muzyczną oprawę Eucharystii zadbały dziewczęta: Agnieszka, Madzia i Angelika a na gitarze przygrywał Leszek. Spotkanie to było okazją do wspólnej modlitwy o pomyślność na nowych drogach naszego życia, o dobre wybory i opiekę Opatrzności Bożej.
W modlitwie wiernych każdy z Nas samodzielnie wybrał intencję, za którą chciał się szczególne modlić. Po uroczystej Mszy Świętej nadszedł ważny dla Nas moment – wspólne przełamanie się opłatkiem. Wszyscy byliśmy wzruszeni ale i radośni, cieszyliśmy się, że możemy być razem, dziękowaliśmy sobie nawzajem za przeżycia na Naszych spotkaniach i składaliśmy najserdeczniejsze życzenia. Mogliśmy się uścisnąć, spędzić z sobą chwilę na osobności, cieszyć się z nowych przyjaźni i spędzonego dobrze czasu. Następnie udaliśmy się do specjalnie przygotowanego pomieszczenia, gdzie czekał stół zastawiony suto smakołykami, które Nasi panowie piekli specjalnie na to spotkanie. Szczególnie pyszny wyjątek stanowił truskawkowy tort Sabiny, na widok którego każdy momentalnie zrobił się głodny… Po poczęstunku ksiądz rozdał Nam dyplomy poświadczające ukończenie kursu przedmałżeńskiego, a także inspirującą lekturę i parę wełnianych kapcioszków, z którymi wiązała się ciekawa historia. Euforii było aż pod sufit, jednak jak powszechnie wiadomo nic nie trwa wiecznie. Zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcia i po godzinie 21:00 opuściliśmy Dom, uprzednio dziękując s. Mariannie za gościnę. To był piękny wieczór kończący cykl niesamowitych spotkań, a także wspaniałe preludium do naszych rodzinnych Wigilii.
Miejsce naszego spotkania – Dom Matki i Dziecka – nie zostało wybrane przypadkowo. Przyjeżdżając do tak szczególnej placówki mogliśmy zrozumieć jak kruche są relacje między ludźmi i jak bardzo trzeba o nie dbać. Przebywające w Grudzicach mamy nie miały tyle szczęścia co my, nie było im dane spotkać na swej drodze życia odpowiedzialnej osoby, która otoczy je miłością i opieką. W modlitwie eucharystycznej nie zapomnieliśmy o mieszkańcach domu, w jakim się znajdowaliśmy i prosiliśmy Pana Boga o opiekę i pomoc dla każdego z nich.
Nasz kurs trwał od 15 października do 18 grudnia 2012 roku i liczył dwanaście niezapomnianych spotkań. Każde z nich uczyło nas czegoś innego, mogliśmy poznać bliżej siebie i swoją psychikę, a także skonfrontować swoje doświadczenia z przeżyciami innych. Nasze zajęcia były prowadzone w formie warsztatów, na których poruszaliśmy problematykę z zakresu psychologii komunikacji, więzi małżeńskiej, etyki, prawa, sakramentalności małżeństwa, odpowiedzialnego rodzicielstwa i naturalnego planowania rodziny. Każde z nich przeprowadzone było w niebanalny sposób, a za sprawą różnych ćwiczeń każdego wieczoru dowiadywaliśmy się o sobie i swoim związku czegoś nowego i interesującego. Zdobyta na kursie wiedza pobudzała nas do rozmów, dyskusji i głębokich rozważań. Zaczęliśmy dbać o Nasze relacje, zastanawiać się nas wypowiadanymi do siebie słowami, inwestować w związek więcej niż dotychczas czasu i co ważne – słuchać. W naszym rozkrzyczanym świecie, na którym dominują urywane komunikaty i brak miejsca dla zwyczajnej konwersacji jest to szczególnie potrzebne. Zauważyliśmy i doceniliśmy siłę spokojnej, szczerej rozmowy. Myślimy też, że ukończenie kursu pozwoliło Nam podejść do małżeństwa i dalszego wspólnego życia bardziej „na poważnie”. Zdaliśmy sobie sprawę, że pewne kwestie w związku były przez nas pomijane i spychane na dalszy plan. Teraz czas nad nimi popracować… Zrozumieliśmy też gdzie tkwiły źródła Naszych dotychczasowych konfliktów. Odkryliśmy nowy wymiar narzeczeństwa. Zaczęliśmy doceniać dar bycia razem. I to jest chyba najpiękniejsze.
Sandra Bielska
